خلافکار مدرن

یک اشتباه رایج اینه که خلافکارهای دوران مدرن رو با پادشاهان امپراتوری‌های قدیم در یک کلاس می‌بینید. هر آدمکشی، مثل بقیه آدمکش‌ها نیست. یک امپراتور چین در کنار آدمکشی، سیستم حکمرانی منسجم ساخته بود، که به زعم خودشون عقلانیت‌محور بود (عقلانیت چینی البته). برای همین پایداری خیلی بالا بود، و نخبه‌های وقت جامعه امورات رو در دست داشتن. خلافکار مدرن نه تنها تو این باغ‌ها نیست، بلکه هیچ ارزشی براش نداره، و مثلا می‌بینید خودش رو درگیر بالا کشیدن چند هکتار زمین می کنه، تا یه ویلای لوکس توش بسازه. خوبیش اینه که سخیفه، و چون سخیفه خودشو تو هر آتیشی نمیندازه. مثل استفاده از بمب هسته‌ای (بساطی داریم که این رو به آدم غربی بفهمونیم که این اوباش بلوف می‌زنند. لات و لوت پول‌پرست رو چه به جنگ اتمی؟). در حالی که اگه اون امپراتور قدیم الان زنده بود، بدون اینکه هشدار بده بمب اتم تاکتیکی (و نه استراتژیک) رو بارها استفاده می‌کرد. بدیش هم اینه که خلافکار همه‌چیز رو درو می‌کنه و چیزی برای آیندگان باقی نمیگذاره.